ΚΑΙ ΝΑ ΑΔΕΡΦΕ ΜΟΥ

Και να αδερφέ μου
που μάθαμε να κουβεντιάζουμε
ήσυχα, ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα
δε χρειάζονται περισσότερα.

Κι αύριο λέω θα γίνουμε
ακόμα πιο απλοί.
Θα βρούμε αυτά τα λόγια
που παίρνουνε το ίδιο βάρος
σ' όλες τις καρδιές,
σ' όλα τα χείλη,
έτσι να λέμε πια
τα σύκα-σύκα
και τη σκάφη-σκάφη.

Κι έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι
και να λένε:
"Τέτοια ποιήματα
σου φτιάχνω εκατό την ώρα".
Αυτό θέλουμε κι εμείς.
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε
για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου,
απ' τον κόσμο.
Εμείς τραγουδάμε
για να σμίξουμε τον κόσμο.


Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Χρήστος Λεοντής
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Ρίτσος & Νίκος Ξυλούρης

Νίκος Καββαδίας - Μαραμπού

Λένε για μένα οι ναυτικοί που εζήσαμε μαζί
πως είμαι κακοτράχαλο τομάρι διεστραμμένο,
πως τις γυναίκες μ' ένα τρόπον ύπουλο μισώ
κι ότι μ' αυτές να κοιμηθώ ποτέ μου δεν πηγαίνω.
Ακόμα, λένε πως τραβώ χασίσι και κοκό,
πως κάποιο πάθος με κρατεί φριχτό και σιχαμένο,
κι ολόκληρο έχω το κορμί με ζωγραφιές αισχρές,
σιχαμερά παράξενες, βαθιά στιγματισμένο.
Ακόμα, λένε πράματα φριχτά πάρα πολύ,
που είν' όμως ψέματα χοντρά και κατασκευασμένα,
κι αυτό που εστοίχισε σε με πληγές θανατερές
κανείς δεν το 'μαθε, γιατί δεν το 'πα σε κανένα.
Μ' απόψε, τώρα που έπεσεν η τροπική βραδιά,
και φεύγουν προς τα δυτικά των Μαραμπού τα σμήνη,
κάτι με σπρώχνει επίμονα να γράψω στο χαρτί,
εκείνο, που παντοτινή κρυφή πληγή μου εγίνη.
Ήμουνα τότε δόκιμος σ' ένα λαμπρό ποστάλ
και ταξιδεύαμε Αίγυπτο γραμμή Νότιο Γαλλία.
Τότε τη γνώρισα - σαν άνθος έμοιαζε αλπικό -
και μια στενή μας έδεσεν αδελφική φιλία.
Αριστοκρατική, λεπτή και μελαγχολική,
κόρη ενός πλούσιου Αιγύπτιου όπου 'χε αυτοκτονήσει,
ταξίδευε τη λύπη της σε χώρες μακρινές,
μήπως εκεί γινότανε να τηνε λησμονήσει.
Πάντα σχεδόν της Μπασκιρτσέφ κρατούσε το Ζουρνάλ,
και την Αγία της Άβιλας παράφορα αγαπούσε,
συχνά στίχους απάγγελνε θλιμμένους γαλλικούς,
κι ώρες πολλές προς τη γαλάζιαν έκταση εκοιτούσε.
Κι εγώ, που μόνον εταιρών εγνώριζα κορμιά,
κι είχα μιαν άβουλη ψυχή δαρμένη απ' τα πελάη,
μπροστά της εξανάβρισκα την παιδική χαρά
και, σαν προφήτη, εκστατικός την άκουα να μιλάει.
Ένα μικρό της πέρασα σταυρό απ' το λαιμό
κι εκείνη ένα μου χάρισε μεγάλο πορτοφόλι
κι ήμουν ο πιο δυστυχισμένος άνθρωπος της γης,
όταν εφθάσαμε σ' αυτήν που θα 'φευγε, την πόλη.
Την εσκεφτόμουνα πολλές φορές στα φορτηγά,
ως ένα παραστάτη μου κι άγγελο φύλακά μου,
και μια φωτογραφία της στην πλώρη ήταν για με
όαση, που ένας συναντά μες στην καρδιά της Άμμου.
Νομίζω πως θε να 'πρεπε να σταματήσω εδώ.
Τρέμει το χέρι μου, ο θερμός αέρας με φλογίζει.
Κάτι άνθη εξαίσια του ποταμού βρωμούν,
κι ένα βλακώδες Μαραμπού παράμερα γρυλίζει.
Θα προχωρήσω!...ΜΙα βραδιά σε πόρτο ξενικό
είχα μεθύσει τρομερά με ουίσκυ, τζιν και μπύρα,
και κατά τα μεσάνυχτα, τρικλίζοντας βαριά,
το δρόμο προς τα βρωμερά, χαμένα σπίτια επήρα.
Αισχρές γυναίκες τράβαγαν εκεί τους ναυτικούς,
κάποια μ' άρπαξ' απότομα, γελώντας, το καπέλο
(παλιά συνήθεια γαλλική του δρόμου των πορνών)
κι εγώ την ακολούθησα σχεδόν χωρίς να θέλω.
Μια κάμαρα στενή, μικρή, σαν όλες βρωμερή,
οι ασβέστες απ' τους τοίχους της επέφτανε κομμάτια,
κι αυτή ράκος ανθρώπινο που εμίλαγε βραχνά,
με σκοτεινά, παράξενα, δαιμονισμένα μάτια.
Της είπα κι έσβησε το φως. Επέσαμε μαζί.
Τα δάχτυλά μου καθρά μέτρααν τα κόκαλά της.
Βρωμούσε αψέντι. Εξύπνησα, ως λένε οι ποιητές,
"μόλις εσκόρπιζεν η αυγή τα ροδοπέταλά της".
Όταν την είδα και στο φως τ' αχνό το πρωινό,
μου φάνηκε λυπητερή, μα κολασμένη τόσο,
που μ' ένα δέος αλλόκοτο, σα να 'χα φοβηθεί,
το πορτοφόλι μου έβγαλα γοργά να την πληρώσω.
Δώδεκα φράγκα γαλλικά...Μα έβγαλε μια φωνή,
κι είδα μια εμένα να κοιτά με μάτι αγριεμένο,
και μια το πορτοφόλι μου...Μ' απόμεινα κι εγώ
ένα σταυρόν απάνω της σαν είδα κρεμασμένο.
Ξεχνώντας το καπέλο μου βγήκα σαν τον τρελό,
σαν τον τρελό που αδιάκοπα τρικλίζει και χαζεύει,
φέρνοντας μέσα στο αίμα μου μια αρρώστια τρομερή,
που ακόμα βασανιστικά το σώμα μου παιδεύει.
Λένε για μένα οι ναυτικοί που εκάμαμε μαζί
πως χρόνια τώρα με γυναίκα εγώ δεν έχω πέσει,
πως είμαι παλιοτόμαρο και πως τραβάω κοκό.
Μ' αν ήξεραν οι δύστυχοι, θα μ' είχαν συγχωρέσει...
Το χέρι τρέμει...Ο πυρετός...Ξεχάστηκα πολύ,
ασάλευτο ένα Μαραμπού στην όχθη να κοιτάζω.
Κι έτσι καθώς επίμονα κι εκείνο με κοιτά,
νομίζω πως στη μοναξιά και στη βλακεία του μοιάζω...

ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΟΥΛΗΣ - μαυρη πεταλουδα

Κάτασπρα κι άσπρα, κάτασπρα νερά
δε σε ξεπλένουν τούτη τη φορά
σε ψάχνει ο άγγελος σου με κερί
βγες μαύρη πεταλούδα να σε βρει

Κοιμούνται τα μαχαίρια στα βουνά
κι η μαύρη πεταλούδα τα ξυπνά.
Αλλού χαρίζει ο Χάρος το φιλί
κι η μαύρη πεταλούδα τον καλεί

Ποιόν πόθο είδες να 'μεινε κρυφός
κι εσύ πετάς πολύ κοντά στο φως.
Λιβάνι καιν και κλαιν οι ουρανοί
κι η νύχτα δε θα σε 'βρει ζωντανή

Κάτασπρα κι άσπρα, κάτασπρα νερά
δε σε ξεπλένουν τούτη τη φορά
ανάβει ο άγγελός σου τρεις φωτιές
βγες έξω μαύρη πεταλούδα, βγες

rage against the machine bulls on parade

Come with it now
Come with it now

The microphone explodes, shattering the molds
Ya either drop tha hits like de la O or get the fuck off the commode
With the sure shot, sure to make the bodies drop
Drop and don't copy yo, don't call this a co-opt
Terror rains drenchin', quenchin' the thirst of the power drones
That five sided fist-a-gon
The rotten sore on the face of mother earth gets bigger
Tha triggers cold empty your purse

They rally round the family
With a pocket full of shell

Weapons not food, not homes, not shoes
Not need, just feed the war cannibal animal
I walk the corner to the rubble that used to be a library
Line up to the mind cemetary, now
What we don't know keeps the contracts alive an movin'
They don't gotta burn tha books they just remove 'em
While arms warehouses fill as quick as the cells
Rally round tha family, pocket full of shells

Rally round the family
With a pocket full of shells

They rally round the family
With a pocket full of shells

Bulls on parade

Come with it now
Come with it now

Bulls on parade
Bulls on parade
Bulls on parade
Bulls on parade
Bulls on parade

Λεωνίδας Μπαλάφας~Αδιαφορία

Μόνος γυρνάς και κοιμάσαι παντού
ψάχνεις στο κρύο ένα σημείο ζεστό
ένα σπίτι μικρό από κομμένα κουτιά με μια κουβέρτα σκεπή να σε κρατάει ζωντανό

Πώς αυτοί που βλέπουν έχουν μάτια τυφλά

Ψάχνεις να φας, όταν νυχτώνει
με ένα καρότσι να βρεις, ότι απομένει
σε 2 μήνες πεθαίνει από απεργία και το μόνο που μένει σκέτη αδιαφορία

Πώς αυτοί που ακούνε έχουν τα αυτιά τους κλειστά

Πώς αυτοί που βλέπουν έχουν μάτια τυφλά, μια στάση κάνουν και φεύγουν
Πώς αυτοί που ακούνε έχουν τα αυτιά τους κλειστά, μια στάση κάνουν και φεύγουν

Μίλτος Σαχτούρης-Ὁ στρατιώτης ποιητής

Δὲν ἔχω γράψει ποιήματα
μέσα σε κρότους
μέσα σε κρότους
κύλησε ἡ ζωή μου

Τὴ μιὰν ἡμέρα ἔτρεμα
τὴν ἄλλην ἀνατρίχιαζα
μέσα στὸ φόβο
μέσα στὸ φόβο
πέρασε ἡ ζωή μου

Δὲν ἔχω γράψει ποιήματα
δὲν ἔχω γράψει ποιήματα
μόνο σταυροὺς
σὲ μνήματα
καρφώνω

Μίλτος Σαχτούρης (Αθήνα, 29 Ιουλίου 1919 – Αθήνα, 29 Μαρτίου 2005)

Jefferson Airplane - Somebody To Love

When the truth is found to be lies
and all the joy within you dies
don't you want somebody to love
don't you need somebody to love
wouldn't you love somebody to love
you better find somebody to love

When the garden flowers baby are dead yes
and your mind [, your mind] is [so] full of BREAD
don't you want somebody to love
don't you need somebody to love
wouldn't you love somebody to love
you better find somebody to love

your eyes, I say your eyes may look like his [yeah]
but in your head baby I'm afraid you don't know where it is
don't you want somebody to love
don't you need somebody to love
wouldn't you love somebody to love
you better find somebody to love

tears are running [ahhh, they're all] running down your breast
and your friends baby they treat you like a guest.
don't you want somebody to love
don't you need somebody to love
wouldn't you love somebody to love
you better find somebody to love

JANIS JOPLIN - PIECE OF MY HEART

Didn't I make you feel
Like you were the only man
Yeah I did not give you nearly everything that a woman possibly can
honey you know I did
Each time I tell myself that I well I think I've had enough
What I'm gonna show you baby is that a woman can be tough

I want you to come on, come on, come on, come on
And take it
Take another little piece of my heart now baby
Break it
Break another little bit of my heart now darlin' yeah
Have a
Have another little piece of my heart now baby
You know you got it if it makes you feel good, oh yes it did

You're out on the streets lookin' good
And baby deep down in your heart
I guess you know that it ain't right
Never never never never never never Hear me when I cry, cry, cry, cry
Baby I cry all the time
Each time I tell myself that I well I can't stand the pain
But when you hold me in your arms I'm singing once again

ΠΑΥΛΟΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ ~ Τι να σου πω

Τι να σου πω, τι να σου πω
αφού σου τα 'παν άλλοι
σου άφησαν πόδια και ουρά
σου πήραν το κεφάλι

Τι να σου πω, τι να σου πω
αφού σου τα 'παν άλλοι
σου άφησαν πόδια και ουρά
σου πήραν το κεφάλι

Μη με ρωτάς πώς και γιατί
θα στα θυμίσω όλα
εσύ ήσουν πάντα ο δικαστής
το θύμα η καρμανιόλα

Μουσική/Στίχοι: Θεοδωράκης Γιώργος/Θωμόπουλος Ανδρέας

Νικόλας Άσιμος ~ Εγώ με τις ιδέες μου

Εγώ με τις ιδέες μου
κι εσείς με τα λεφτά σας,
νομίζω πως τα θέλετε μονά ζυγά δικά σας,
δε θέλω την κουβέντα σας
ούτε τη γνωριμιά σας.

Θα χτυπήσω εκεί που σας πονάει,
κανένα δε θα αφήσω εμένα να κερνάει.
θα με χρίσω ιππότη και τζεντάι
και άμα ξεμεθύσω
σας λέω και γκοντμπάι.

Και οι θεοί σαν πείθονται
εάν υπάρχει ανάγκα,
για πόλεμο δεν έκανα
ποτέ εγώ το μάγκα
και ούτε νεροπίστολο
δεν έχω στην παράγκα.

Θα τραβήξω το δρόμο μου όσο πάει
κανένα δε θα αφήσω
εμένα να κερνάει,
Θα απολύσω κι όποιον με περιγελάει,
χιλιάδες δυο αλήθειες
ο πόνος μου γεννάει.

Εγώ στα δίνω έτοιμα
κι εσύ τα θες δικά σου
λιγούρα που σε έδερνε
παρ' όλα τα λεφτά σου
και ούτε στο νυχάκι μου
δε φτάνει η αφεντιά σου.

Δε σε παίρνει εμένα να κοιτάξεις
χωρίς καμιά ουσία εσύ
θα τα τινάξεις.
Είσαι θύμα του νόμου και της τάξης
δεν ξέρεις καν το λόγο
για να με υποτάξεις

Στίχοι: Νικόλας Άσιμος
Μουσική: Νικόλας Άσιμος
Πρώτη εκτέλεση: Σωτηρία Λεονάρδου

Μάρκος Βαμβακάρης-Ώρες με θρέφει ο λουλάς

Ώρες με θρέφει ο λουλάς, ώρες αδυνατάω,
ώρες με ρίχνει σε νταλκά κι ανθρώπου δε μιλάω.

Γυρίζει ο νους μου εδώ κι εκεί
κι όλος ο λογισμός μου
κι αισθάνομαι πώς μια στιγμή
θα ‘ρθει ο θάνατός μου.

Δεν θα μπορέσω ούτε στιγμής
ποτές να τα ξεχάσω,
στον κόσμο που γεννήθηκα
ποτές να ησυχάσω.

Ρεμπελεμένη μου ζωή
πάψε πια για τα μένα.
Τι σου ‘κανα και μου ‘κανες
τα μάτια βουρκωμένα.

Μαμά μπαμπά είμαι κουκουλοφόρος-Σπύρος Γραμμένος

Μαμά μπαμπά είμαι κουκουλοφόρος
Μαμά μπαμπά είμαι κακό παιδί
Μαμά μπαμπά στην τσάντα έχω μπουκάλια
Μαμά μπαμπά στην τσάντα έχω στουπί

Ποιος έχει την βενζίνη
Ποιος έχει την ευθύνη
Ποιος έχει το πλακάτ
Ποιος θα βαράει τα ματ
Ποιος έχει δικηγόρο
Ποιος έχει μαρκαδόρο
Ποιος έχει το κουτί
με τα Maalox

μαμά μπαμπά μην τους δικαιολογείτε
μαμά μπαμπά δεν τα έσπασα εγώ
μαμά μπαμπά τα έσπασαν ασφαλίται
μαμά μπαμπά το δέντρο έκαψα εγώ

ήπιαμε χημικά
σπάσαμε μπατσικά
μπήκαμε στο στενό
πήραμε το metro
τους ρίξαμε αυγά
πέτρες πολύ μπογιά
μα κράταγαν ασπίδες
τα μουνιά

Μαμά μπαμπά είμαι κουκουλοφόρος
Μαμά μπαμπά είμαι κακό παιδί
Μαμά μπαμπά τις τράπεζες βαρούσα
Μαμά μπαμπά τις έβριζες κι εσύ

Παύλος Σιδηρόπουλος ~ Τω αγνώστω Θεώ

Σ' είδα χθες το βράδυ να κάνεις εμετό
φύγε μου 'πες φίλε μου πριν γίνει το κακό
μέσα μου κρύβω μόνο μαύρα ξωτικά
μισώ μου 'πες το σώμα μου κι αρνιέμαι στα τυφλά
κι ουρλιάζω σιωπηλά
κι ουρλιάζω σιωπηλά.

Ήταν πρωί τ' Αυγούστου κοντά στη ροδαυγή
σκοράριζες τον θάνατο 'κει στη δεξαμενή
και σκούζοντας γι' αλήθειες που στάζαν πανικό
σε βρήκαν τα μεσάνυχτα ολότελα γυμνό
να καρφώνεις στο κενό
να καρφώνεις στο κενό.

Η Άννα μου 'πε Παύλο η Αθήνα είναι τρελή
τη νύχτα είναι ολοφώτιστη τη μέρα σκοτεινή
μ' αγάλματα κομμάτια στα μάτια της τα δυο
τριγύρναε στα μουσεία μ' ένα μπάσταρδο μωρό
κι ανάμεσα στις πέτρες θυσία τω άγνωστω Θεώ
κόβει η δόλια μάνα τη γλώσσα απ' το μωρό
τραγουδώντας σ' αγαπώ
τραγουδώντας...

ROLLING STONES - Under my thumb

Under my thumb
The girl who once had me down
Under my thumb
The girl who once pushed me around

It's down to me
The difference in the clothes she wears
Down to me, the change has come,
She's under my thumb

Ain't it the truth babe?

Under my thumb
The squirmin' dog who's just had her day
Under my thumb
A girl who has just changed her ways

It's down to me, yes it is
The way she does just what she's told
Down to me, the change has come
She's under my thumb
Ah, ah, say it's alright

Under my thumb
A siamese cat of a girl
Under my thumb
She's the sweetest, hmmm, pet in the world

It's down to me
The way she talks when she's spoken to
Down to me, the change has come,
She's under my thumb
Ah, take it easy babe
Yeah

It's down to me, oh yeah
The way she talks when she's spoken to
Down to me, the change has come,
She's under my thumb
Yeah, it feels alright

Under my thumb
Her eyes are just kept to herself
Under my thumb, well I
I can still look at someone else

It's down to me, oh that's what I said
The way she talks when she's spoken to
Down to me, the change has come,
She's under my thumb
Say, it's alright.

Say it's all...
Say it's all...

Take it easy babe
Take it easy babe
Feels alright
Take it, take it easy babe.

Salvador Puig Antich

O Salvador Puig Antich (1948 - 2 Μαρτίου, 1974) ήταν ένας Καταλανός αναρχικός, γεννημένος στη Βαρκελώνη, που δρουσε κατά την δεκαετία του '60. Μέλος του Movimiento Ibérico de Liberación (MIL), εκτελέστηκε απ' το δικτατορικό καθεστώς του Franco, αφού δικάστηκε από στρατιωτκό δικαστήριο και βρέθηκε ένοχος για το θάνατο ενός αστυφύλακα. Η εκτέλεσή του ήταν πολύ αντιδημοτική. Ο Καταλανός ζωγράφος Antoni Tàpies έφτιαξε μια σειρά από λιθογραφίες ονομαζόμενη "Assasins'' και τους παρουσίασε στην gallery ''Maeght'' στο Παρίσι, εις τη μνήμη του Salvador. Οι Groupes d'action révolutionnaire internationalistes (GARI) σχηματίστηκαν επίσης μετά το θάνατό του.


Ένα παιδί μιας οικογένειας μεσαίας τάξης, ο Salvador ήταν ο τρίτος ανάμεσα σε 6 αδέρφια. Ο πατέρας του, Joaquim Puig, ήταν ακτιβιστής στην Acció Catalana, ένα καταλανικό πολιτικό κίνημα, κατά τη διάρκεια της 2ης Ισπανικής δημοκρατίας. Αφού εξορίστηκε στη Γαλλία σε ένα προσφυγικό καταφύγιο στην Argelès-sur-Mer, καταδικάστηκε σε θάνατο με την επιστροφή του στην Ισπανία.

Ο Salvador ξεκίνησε να μελετά στο θρησκευτικό σχολείο La Salle Bonanova μέχρι που αποβλήθηκε λόγω απειθαρχείας. Από τα 16, o Salvador συνδύασε τη δουλειά στο γραφείο μαζί με νυχτερινές σπουδές στο Ινστιτούτο Maragall όπου έκανε φίλους τον Xavier Garriga και τα αδέρφια Solé Sugranyes, οι οποίοι θα γινόντουσαν μελλοντικοί σύντροφοι στο MIL, μία αναρχική οργάνωση που πάλευε εναντίον του καθεστώτος του Franco και του καπιταλισμού.

Τα γεγονότα του Μάη του '68 στη Γαλλία, ήταν καθοριστικά για την απόφαση του Salvador να συμβάλει στον αγώνα εναντίον της δικτατορίας του Franco. Η πρώτη του εμπλοκή ήταν στην Οργάνωση Εργατών (Workers' Commissions, Comisiones Obreras "CCOO"), που σχηματίστηκε κυρίως από την Μαθητική Οργάνωση του Ινστιτούτου Maragall. Ιδεολογικά, γρήγορα προσελκύστηκε από τις αναρχικές θέσεις, που απορρίπτουν κάθε είδος ιεραρχίας και εξαναγκασμού, μέσα από πολιτικές οργανώσεις και ενώσεις για τον αγώνα απελευθέρωσης της εργατικής τάξης. Αφού ξεκίνησε σπουδές στο Πανεπιστήμιο στα οικονομικά, ο Salvador έκανε στρατιωτική θητεία στην Ibiza, δουλεύοντας στην κλινική του στρατώνα. Μόλις ολοκλήρωσε τη θητεία του, έγινε μέλος στο MIL, σαν μέλος στον αγωνιστικό τομέα του. O Salvador συμμετείχε στις ενέργειες του κινήματος κάνοντας τον οδηγό κατά τη διάρκεια τραπεζικών ληστειών. Τα λεφτά που κλέβανε χρησιμοποιούνταν για την ενίσχυση των παράνομων δημοσιεύσεων του MIL, αλλά και για την υποστήριξη των απεργών.

Ο Salvador και οι σύντροφοι του εισχώρησαν εύκολα στα παράνομα κυκλώματα και συχνά ταξίδευαν στη Νότια Γαλλία, όπου συνδέονταν με του παλιούς αγωνιστές του CNT-F.

Συναθροίστηκαν τον Αύγουστο του 1973 για ένα συνέδριο του MIL. Τον επόμενο μήνα, μετά από μία επίθεση στη Savings και την Pension Banks της Βαρκελώνης, ένα επιθέτικο κλίμα δημιούργηθηκε γύρω από το MIL.

Από τα πρώτα θύματα αυτής της επιθετικότητας ήταν ο Oriol Sole Sugranyes και Josep Lluis Pons Llobet, και πιο μετά ο Santi Soler, ο οποίος προφυλακίστηκε, ανακρίθηκε, βασανίστηκε και τελικά εξομόλογησε τα μυστικά μέρη συναντήσεων των συντρόφων του. Ο Soler χρησιμοποιήθηκε σαν παγίδα από τους ασφαλίτες για να πιάσουν τον Xaviuer Garigga και τον Salvador. Η σχολαστικά προετοιμασμένη επιχείρηση τέθηκε σε εφαρμογή στις 25 Σεπεμβρίου, 1973 στη Βαρκελώνη. Οι 2 αναρχικοί εντοπίστηκαν και αμέσως μετά ξέσπασαν πυροβολισμοί, οι οποίοι είχαν σαν αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό του Salvador και το θάνατο του αστυνομικού Francisco Anguas Barragán.

O Salvador φυλακίστηκε, κατηγορούμενος ότι έριξε τις σφαίρες που σκότωσαν τον Anguas Barragán και αφού δικάστηκε από στρατοδικείο, καταδικάστηκε σε θάνατο. Σε κάποια μέρη της Ευρώπης και μέχρι την Αργεντινή, έγιναν διαδηλώσεις που απαιτούσαν να γίνει η εκτέλεση του Salvador σε δημόσια θέα, αλλά ο Franco έμεινε αμετάπειστος και το αίτημα δεν έγινε αποδεκτό. Ο Salvador, 25 χρονών τότε, εκτελέστηκε από μία εκτελεστική μηχανή στραγγαλίσματος (garrotte) σε ένα κελί της κεντρικής φυλακής της Βαρκελώνης στις 2 Μαρτίου 1974 στις 9:40 π.μ.

Είναι αξιοσημείωτο ότι αυτή ήταν η τελευταία χρήση της garrotte σαν μέθοδος εκτέλεσης στην Ισπανία.

Bob Marley - Get Up, Stand Up!

Get up, stand up: stand up for your rights!
Get up, stand up: stand up for your rights!
Get up, stand up: stand up for your rights!
Get up, stand up: don't give up the fight!

Preacher man, don't tell me,
Heaven is under the earth.
I know you don't know
What life is really worth.
It's not all that glitters is gold;
'Alf the story has never been told:
So now you see the light, eh!
Stand up for your rights. come on!

Get up, stand up: stand up for your rights!
Get up, stand up: don't give up the fight!
Get up, stand up: stand up for your rights!
Get up, stand up: don't give up the fight!

Most people think,
Great god will come from the skies,
Take away everything
And make everybody feel high.
But if you know what life is worth,
You will look for yours on earth:
And now you see the light,
You stand up for your rights. jah!

Get up, stand up! (jah, jah! )
Stand up for your rights! (oh-hoo! )
Get up, stand up! (get up, stand up! )
Don't give up the fight! (life is your right! )
Get up, stand up! (so we can't give up the fight! )
Stand up for your rights! (lord, lord! )
Get up, stand up! (keep on struggling on! )
Don't give up the fight! (yeah! )

We sick an' tired of-a your ism-skism game -
Dyin' 'n' goin' to heaven in-a Jesus' name, lord.
We know when we understand:
Almighty god is a living man.
You can fool some people sometimes,
But you can't fool all the people all the time.
So now we see the light (what you gonna do?),
We gonna stand up for our rights! (yeah, yeah, yeah! )

So you better:
Get up, stand up! (in the morning! git it up! )
Stand up for your rights! (stand up for our rights! )
Get up, stand up!
Don't give up the fight! (don't give it up, don't give it up! )
Get up, stand up! (get up, stand up! )
Stand up for your rights! (get up, stand up! )
Get up, stand up! (... )
Don't give up the fight! (get up, stand up! )
Get up, stand up! (... )
Stand up for your rights!
Get up, stand up!
Don't give up the fight!

Αλληλεγγύη στους εξεγερμένους της Αιγύπτου

Το 2011 ξεκίνησε με την έκρηξη της εξέγερσης στην Τυνησία και με ταραχές και συγκρούσεις στην Αλγερία. Εδώ και κάποιες μέρες οι φλόγες της εξέγερσης έχουν περάσει στην Αίγυπτο, μια χώρα με 80 εκατομμύρια κατοίκους που βρίσκεται νότια της Ελλάδας.
Οι διαδηλώσεις ξεκίνησαν την Τρίτη 25 Ιανουαρίου έπειτα από κινητοποίηση μέσω του διαδικτύου (το οποίο στη συνέχεια το καθεστώς φίμωσε). Ο κόσμος της Αιγύπτου αντιλαμβανόμενος τη σημασία της εξέγερσης στην Τυνησία, αλλά και τις εξελίξεις σε γειτονικές χώρες της Βόρειας Αφρικής, εξεγέρθηκε διαδηλώνοντας ενάντια στο καθεστώς Μουμπάρακ χτισμένο τόσα χρόνια σε βασανιστήρια, κυνήγι και καταστολή αντιφρονούντων, στη φτώχεια, στη διαφθορά και την ανεργία, πιστό στις επιταγές των ισχυρών της γης. Το επιτελείο της πολιτικής εξουσίας, επιβάλλει απαγόρευση κυκλοφορίας, φίμωση των τηλεπικοινωνιών ενώ πάνω στον πανικό τους αρκετοί εγκαταλείπουν τη χώρα.

Αλληλεγγύη στους εξεγερμένους της Αιγύπτου, της βόρειας Αφρικής και όλου του κόσμου

απο το inymedia.athens

La rage - Keny Arkana

french:
La rage du peuple
Ok, on a la rage mais c'est pas celle qui fait baver
Demande à Fabe, la vie claque comme une semelle sur les pavés
La rage de voir nos buts entravés, de vivre en travers
La rage gravée depuis bien loin en arrière
La rage d'avoir grandi trop vite quand des adultes volent ton enfance
Bam !!! Imagine un mur et abolis la rage !
Car impossible est cette paix tant voulue
La rage de voir autant de CRS armés dans nos rues
La rage de voir ce putain de monde s'autodétruire
Et que ce soient toujours des innocents au centre des tirs
La rage car c'est l'homme qui a créé chaque mur
Se barricader de béton, aurait-il peur de la nature ?
La rage car il a oublié qu'il en faisait parti
Désharmonie profonde, mais dans quel monde la Colombe est partie ?
La rage d'être autant balafrés par les putains de normes
Et puis la rage, ouais la rage d'avoir la rage depuis qu'on est môme

Parce qu'on a la rage, on restera debout quoi qu'il arrive
La rage d'aller jusqu'au bout et là où veut bien nous mener la vie
Parce qu'on a la rage, on pourra plus s'taire ni s'asseoir
Dorénavant on se tiendra prêt parce qu'on a la rage, le coeur et la foi !
Parce qu'on a la rage, on restera debout quoi qu'il arrive
La rage d'aller jusqu'au bout au delà où veut bien nous mener la vie
Parce qu'on a la rage, rien ne pourra plus nous arrêter
Insoumis, sage, marginal, humaniste ou révolté !

La rage parce qu'on choisit rien et qu'on subit tout le temps
Et vu que leurs chances sont bancales, eh ben tout équilibre fout le camp
La rage car l'irréparable s'entasse depuis un bout de temps
La rage car qu'est-ce qu'on attend pour se mettre debout et foutre le boucan ?
La rage, c'est tout ce qu'ils nous laissent, t'façon tout ce qui nous reste
La rage, combien des notres finiront par retourner leur veste !
La rage de vivre et de vivre l'instant présent
De choisir son futur libre et sans leurs grilles d'oppressants !
La rage, car c'est la merde et que ce monde y adhère
Et parce que tout leurs champs OGM stérilisent la Terre !
La rage pour qu'un jour l'engrenage soit brisé
Et la rage car trop lisent "Vérité" sur leur écran télévisé
La rage car ce monde ne nous correspond pas
Nous nourrissent de faux rêves pour placer leurs remparts
La rage car ce monde ne nous correspond pas
Où Babylone s'engraisse pendant qu'on crève en bas !!!


La rage d'y croire et de faire en sorte que ça bouge
La rage d'un Chirac, d'un Sharon, d'un Tony Blair ou d'un Bush
La rage car ce monde voit rouge mais de grisaille entouré
Parce qu'ils n'entendent jamais les cris lorsque le sang coule et
La rage car c'est le pire que nous frôlons
La rage car l'Occident n'a toujours pas ôté sa tenue de colons
La rage car le mal tape sans cesse trop
Et que ne sont plus mis au goût du jour tant de grands savoirs ancestraux
La rage, trop de mensonges et de secrets gardés
Les luttes de nos Etats, riche de vérité, pouvoir changer l'humanité
La rage car ils ne veulent pas que ça change, hein ?
Préférant garder leur pouvoir et nous manipuler comme leurs engins
La rage car on croit aux anges et qu'on a choisi de marcher avec eux
La rage parce que mes propos dérangent
Vois aux quatre coins du globe, la rage du peuple en ébullition
La rage, ouais la rage, ou l'essence de la révolution !


Anticapitalistes, alter-mondialistes, ou toi qui cherches la vérité sur ce monde, la résistance de demain
(inch'Allah) à la veille d'une révolution mondiale et spirituelle, la rage du peuple (la rabbia del pueblo) Parce qu'on a la rage, celle qui fera trembler tes normes (Parce qu'on a la rage..)
La rage a pris la populasse et la rage est énorme


English:
Ok, we've got the rage, and Im not talking about rabies.
Ask Fab, life is cliciking like our heels on the cobbles.
The rage to see our goals being blocked, the rage to live across.
The rage that is ingrained since long ago.
The rage for having grown too fast,
when adults have stolen your childhood.
BAM! Imagine a racing car and a wall...
The rage, for impossible is this so much desired peace.
The rage, to see all those armed MDP's in our streets.
The rage, to see this fucking world in self-destruction,
With innocent people always at the center of fires.
The rage, for it's MAN who built each wall,
who has locked himself in concrete, is he afraid of nature?
The rage, for he's forgotten that he belongs to nature.
And it's a deep disharmony, to which world did the dove fly?
The rage, to be lashed at by society's norms.
At the rage, the rage for having the rage since we were a child.
Because we've got the rage.
We'll stand up, no matter what happens.
The rage.
To go through, to the end where life drives us

Because we've got the rage.
We'll neither shut up, nor sit down, for now we'll be ready.
Because we've got the rage, the heart and faith.
Because we've got the rage.
We'll stand up, no matter what happens.
The rage.
To go through, to the end where life drives us
Because we've got the rage.

Nothing could stop us,
insubordinate, wise dissident, humanist, or rebel.
The Rage
For we choose nothing and always submit

And as their choices are shaky,
the whole balance sods off.
The rage,
for the irreparable has been piling up for a long time.
The Rage because:
what do we wait for standing up and kicking up a fuss?
The rage,
it is all that is left to us anyway, all that is left.
The rage,
how many of us will end up betraying?

The will to live, and to live the present moment, to choose our future,
free and free of their oppression plans.
The rage,
for its a bloody mess that everyone sticks to,
and for their GMO fields sterilize the earth.

The rage, for one day we break up the chain.
The rage, for too many people think that TV tells the truth.
The rage, for this world does not suit us.
but does feed us with false dreams and true ramparts
The rage, for this world does not fit us.
And Babylon grows fat and starves us to death.

Because we've got the rage.
We'll stand up, no matter what happens.
The rage.
To go through, to the end where life drives us
Because we've got the rage.
We'll neither shut up, nor sit down, for now we'll be ready.
Because we've got the rage, the heart and faith.
Because we've got the rage.
We'll stand up, no matter what happens.

The rage.
To go through, to the end where life drives us
Because we've got the rage.

Nothing could stop us,
insubbordinate, wise dissident, humanist, or rebel.
The Rage,
to keep the faith and try to move

The rage, in front of a Chirac, a Sharon, a Blair or a Bush
The rage, because the world looks at life through red-tinted glasses,
but takes a black view of things,
and because they hear the cries when it bleeds.
The Rage, for it's worst that we skim.

The rage, for the western world still wears it's colonial dress.
The rage, because the evil strikes too much.
And the ancestral knowledge is not updated anymore.
The rage, too much lies and hidden secrets,
the elites of our rich of truths states could change mankind.
The rage, for they do not want it to change, hey?
The prefer handling the power and handling us as their tools.
The rage, for we believe in angles and decided to march with them.
The rage, for my remarks are disturbing.

Watch at the peoples' rage, seething with unrest from every corner of the world.
The rage, yeah the rage, or the revolution's essence?

Because we've got the rage.
We'll stand up, no matter what happens.
The rage.
To go through, to the end where life drives us
Because we've got the rage.
We'll neither shut up, nor sit down, for now we'll be ready.
Because we've got the rage, the heart and faith.
Because we've got the rage.

We'll stand up, no matter what happens.
The rage.
To go through, to the end where life drives us
Because we've got the rage.

Nothing could stop us.
insubordinate, wise dissident, humanist, or rebel.
The Rage,

Because we've got the rage.
We'll stand up, no matter what happens.
The rage.
To go through, to the end where life drives us
Because we've got the rage.
We'll neither shut up, nor sit down, for now we'll be ready.
Because we've got the rage, the heart and faith.

Because we've got the rage.
We'll stand up, no matter what happens.
The rage.
To go through, to the end where life drives us
Because we've got the rage.
Nothing could stop us.
insubordinate, wise dissident, humanist, or rebel.
Anti-Capitalist, alter-mondialist,
or you who searches truth about this world,
Tomorrow's resistance, inch'allah
on the eve of worldwide and spiritual revolution,
The rage of the people, the rage of the people

[Spanish] La rabia del pueblo

Because we've got the rage, the one that will make your norms tremble
Because we've got the rage, the rage has over-come the rabble, and the rage is huge.

Πανελλαδική Απεργία Πείνας Μεταναστών-Ανακοίνωση Πρωτοβουλίας Αλληλέγγυης-25/01

Όπως έγινε ξεκάθαρο και στην συνέντευξη τύπου (25-01), ως Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στηρίζουμε τον δίκαιο και δημοκρατικό αγώνα που οργάνωσαν αδιαμεσολάβητα οι ίδιοι οι μεταναστες. Ο αγώνας των μεταναστών που αυτή την στιγμή βρίσκονται σε υπό ανακαίνιση παλιό κτίριο της Νομικής, είναι ο αγώνας 300 εργαζομένων που εδώ και χρόνια δουλεύουν χωρίς κανένα κοινωνικό και εργασιακό δικαίωμα. Το ιστορικό κτίριο της Νομικης Σχολής, που δεν χρησιμοποιείται αυτό το διάστημα για εκπαιδευτικες διαδικασίες, είναι ένας χώρος που έχει φιλοξενήσει και στο παρελθόν σημαντικούς και δίκαιους κοινωνικούς αγώνες, ένας χώρο ασύλου για όσους αγωνίζονται για δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια, όπου παρέχεται ιατρικη και νομικη υποστήριξη και πολιτική περιφρούρηση στους απεργους.

Ο αγώνας των 300 απεργών πείνας είναι δίκαιος και πρέπει να νικήσει. Εναι αγώνας όλων των εργαζόμενων! Ζητάμε την ικανοποίηση των αιτημάτων τους, να σταματήσουν οι μαζικές απονομιμοποιήσεις, το αίσχος των απελάσεων και ο εκβιασμός της σύνδεσης της άδειας παραμονής με την επικόλληση ενσήμων, ζητάμε ίσα πολιτκά και κοινωνικά δικαιωματα για όλους. Είναι πια καιρός να τελειώνουμε με το απαρτχάιντ σε βάρος εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που ζουν, μετακινούνται, εργάζονται και μεγαλώνουν τα παιδιά τους σ’ αυτή τη χώρα. Η εξαθλίωση ενός τμήματος της κοινωνίας προαναγγέλλει την εξαθλίωση και άλλων. Και γι αυτό, δεν μπορουμε παρά να σταθουμε αλληλέγγυοι στους απεργούς πείνας.

Ως προς την επιμονή των μέσων μαζικής ενημέρωσης και πολιτικών δυνάμεων να μιλάνε για καθοδηγούμενο αγώνα -‘Οι δυστυχείς αυτοί άνθρωποι που βρίσκονται στη Νομική δεν βρέθηκαν εκεί τυχαία. Οδηγήθηκαν και καθοδηγήθηκαν’ Αννα Διαμαντοπούλου- το ξέραμε ότι είναι δύσκολο ο ρατσισμός να τους αφήσει να δεχτούν πως οι μετανάστες δεν είναι αδυναμα αντικείμενα, αλλά αγωνιστές που παίρνουν την ευθύνη της ζωής τους.

Ως προς την επιμονη τους να ασχολουνται με το μέρος όπου γίνεται η απεργία πείνας, κι όχι με την ουσία των αιτημάτων του δίκαιου αυτού αγώνα ενάντια σε πολιτικές αποκλεισμού, διαίρεσης και εξαίρεσης δικαιωμάτων όλων μας, έχει τοποθετηθεί ήδη καλύτερα από εκείνους καποιος αλλος:

«Κύριοι, οφείλετε να αντιμετωπίσετε τους ελαχίστους ταραξίας, οι οποίοι κάθονται στα σκαλοπάτια, μέσα εις τον περίβολον των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και, ασκούντες ψυχολογικήν βίαν επί της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων σπουδαστών, δεν τους επιτρέπουν να προσέλθουν εις τας αίθουσας και να παρακολουθήσουν το μάθημα. Αν νομίσετε ότι σας χρειάζεται βοήθεια, θα την ζητήσετε σεις και εγγράφως».

Γεώργιος Παπαδόπουλος, ομιλία προς τις συγκλήτους των Πανεπιστημίων στο κτίριο της Βουλής, 2 Μάρτη 1973

η αλληλεγγύη μας στον αγώνα των μεταναστών είναι αγώνας για τα δικαιώματα όλων μας.

ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ-ΡΙΩΝ
ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

Τους προβολείς στήσε

Τους προβολείς στήσε
άπλετο φως στη ράμπα να πέφτει.

Η δράση να κυλάει
να παρασέρνεται στη δίνη.

Η τέχνη δεν πρέπει ν’ αντανακλά
σαν τον καθρέφτη
μα σαν φακός να μεγεθύνει.



Στίχοι: Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Θάνος Μικρούτσικος

Ελεύθερες μετακινήσεις για όλους, για μια ελεύθερη ζωή

Στοιβαγμένοι σα σαρδέλες σε κονσέρβα μεταφερόμαστε κάθε μέρα προς και από τα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς, πληρώνοντας το 8% του ανταλλάγματος της καθημερινής μας εκδούλευσης. Αυστηρά προγραμματισμένοι στα λεπτά του δρομολογίου της κάθε γραμμής, υπομονετικά αναμένοντες στη στάση. Η καθυστέρηση σημαίνει τιμωρία. Η αργοπορία, δική μας ή των άλλων, επιβάλλει τις συνέπειες που το σύστημα ορίζει.

Το στρίμωγμα στην πόρτα για μια θεσούλα στο βόλεμα της στιγμής. Προσπαθώντας να πάρουμε πίσω λίγη από την κλεμμένη μας ζωή στον ανολοκλήρωτο ύπνο στα άβολα καθίσματα. Υπομένοντας τον ιδρώτα του διπλανού μας όπως υπομένουμε το χνότο του επιστάτη στους ασφυκτικούς ρυθμούς παραγωγής που θέλει να μας επιβάλλει. Ρισκάροντας την αξιοπρέπειά μας όταν δοκιμάζουμε να γλιτώσουμε λίγες δεκάρες, λαχταρώντας κάθε φορά που ανοίγουν οι πόρτες στον φόβο των μπάτσων ελεγκτών. Το ακυρωμένο εισιτήριο μιας άκυρης ζωής. Πίεση, ένταση, υπολογισμοί στην καθημερινή μας μεταφορά από τη ζωή στο θάνατο. Μια ζωή που φεύγει μέσα στο cayenne του αφεντικού.

Μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου για τις συγκοινωνίες, από την 1η Φλεβάρη εγκαινιάζονται νέες δυσβάσταχτες αυξήσεις στις τιμές των εισιτηρίων στις αστικές συγκοινωνίες. Το νέο χαράτσι που επιβάλλει το κράτος με πρόσχημα τα ελλείμματα σε φορείς του δημοσίου όπως ο ΟΑΣΑ μετατοπίζει για μια ακόμη φορά το χρέος και τις ευθύνες στους από κάτω και όχι στους εκάστοτε διαχειριστές της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Ταυτόχρονα στο στόχαστρο τίθενται και οι εργαζόμενοι στα μέσα μεταφοράς με νέο νομοσχέδιο. Επιπλέον, μετά από επιστολή εργαζομένης, ο ΟΑΣΑ απαντά πως στο πλαίσιο αναδιαρθρώσεων πρόκειται να καταργηθούν και νυχτερινές γραμμές.
Στις 11 Δεκέμβρη πραγματοποιήθηκαν δράσεις σε όλη την Αττική για αυξήσεις στις μεταφορές, ενώ συνεχίζεται ο συντονισμός δράσεων στην Αθήνα, το Ηράκλειο και αλλού.

- Ελεύθερες συγκοινωνίες για όλους
- Αλληλεγγύη μεταξύ των επιβατών κατά τη διάρκεια ελέγχων
- Σαμποτάζ στα ακυρωτικά μηχανήματα
- Εθελοντές λαθρεπιβάτες (ως απάντηση στις προθέσεις της εργοδοσίας για εθελοντές ελεγκτές)
- Εθελοντική ακύρωση εισιτηρίου, να κρίνει ο επιβάτης αν θα χτυπήσει, όχι καταναγκασμός

από το indymedia.athens

Νικόλας Άσιμος-Σαν θα με καλέσει η πατρίδα

Σαν θα με καλέσει η πατρίδα
να πάω τον οχτρό να πολεμήσω
Θα τους πω, δεν έχω 'γω πατρίδα
ούτε θυσιάζομαι ποτές
Για των μπουρζουάδων τα μεράκια
για των μπουρζουάδων τα σαγόνια.

Θα τους πω, δεν βαστώ, δεν περνάει το παραμύθι
Δεν με μπλέκουν εμένα μ' αδερφούς μου να σφαχτώ
Οι οχτροί μου είστε ‘σεις που μας θέτε ν' αρπαχτούμε
Τα αισχρά συμφέροντά σας ματωβάφουνε τη γη
Η κεφαλαιοκρατία πάει πια έχει σαπίσει
Κι οι φαντάροι που ξυπνήσαν άλλο πια δεν πολεμούν.

Τα ντουφέκια μας τα θέμε, τα θέμε
για τα στήθεια τα, τα στήθεια τα δικά σας.
Κι οι λαοί αδέ..., λαοί αδελφωμένοι
θα σας στήσουνε, σας στήνουνε στον τοίχο.
Σαν κινήσετε, κινήσετε πολέμους
Τότε η μάχη θε να γίνει ταξική
Τότε η μάχη στα κεφάλια σας θα πέσει
Τότε η μάχη θα γυρίσει ταξική
Τούρκοι, Έλληνες, ʼραβες και νέγροι
Όλοι επανά..., όλοι επανά..., όλοι επανά-επαναστατήσαν
Και η νίκη μας ζυγώνει κάθε μέρα που περνά.

Σαν θα με καλέσει η πατρίδα
να πάω τον οχτρό να πολεμήσω
Θα τους πω, δεν έχω 'γω πατρίδα
μόν' τα χέρια μου έχω για δουλειά.

Και αυτά τα δυο μας χέρια σαν σηκώσουμε σφιγμένα
Θα γιομίσουνε οι δρόμοι απ' ανθρώπινες ζωές.
Που οι βοές τους θα συντρίβουν κάθε σας τσανακοκλέφτη.
Τίποτα, τίποτα, τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει
Δεν μπορεί, δεν μπορεί να σταματήσει, τις φωνές, τις φωνές
Των πεινασμένων, τις φωνές, τις φωνές των σκλαβωμένων,
Που διψάν, που διψάν για λευτεριά, που διψάν, που διψάν
Αδελφωσύνη, που διψάν, που διψάν ελευτεριά.
Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει το διάβα μας.
Της γης οι κολασμένοι, της γης οι κολασμέ...
Της γης οι προλετά..., οι προλετάριοι
Της γης οι προλετάριοι σαν βρούνε τους οχθρούς τους
Σα βρούνε τους οχθρούς τους, δεν κάνουν βήμα πίσω
Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει το διάβα μας.
Ο καιρός, ο καιρός είναι μαζί μας
Και η επανάσταση θα γίνει
Κάθε μικρούλα σπίθα φουντώνει σε φωτιά.

Τα ντουφέκια μας τα θέμε, τα θέμε
Για τα στήθεια τα, τα στήθεια τα δικά σας
Κι οι λαοί αδέ-λαοί αδερφωμένοι
Θα σας στήσουνε, σας στήσουνε στον τοίχο.

Αυτοίνοι που χωρίσανε το βιος τους σε πατρίδα
Σε σύνορα μας μάντρωσαν σαν ζώα σε κλουβιά
Σε κάθε μας εξέγερση απάντησαν με βία
Κάτω το κεφάλαιο. Ρε κάτω η δουλειά
Η επανάστασή μας, θα γίνει, θα γίνει
Το μεγάλο άλμα για τη λευτεριά.

Το ξέρουμε, το μάθαμε, δεν έχουμε πατρίδα
Τους καθοδηγητάδες της κρεμά η εργατιά
Η επανάστασή μας θα γίνει, θα γίνει
Το μεγάλο άλμα για τη λευτεριά.

Νικόλας Άσιμος-Τρομοκράτες

Είμαστε τρομοκράτες όλοι-όλοι,
Είμαστε τρομοκράτες με πρώτο το Μανώλη.
Που δεν πήγε στο στρατό
Φοβότανε τον πόλεμο δεν ήθελε τα όπλα
Ποιος είναι ο τρομοκράτης, ποιος;
Ο χαχόλης ο Μανώλης ο φαιδροπαιδαράς
Γιατί ποτέ δε δέχτηκε να γίνει
Βρωμοποδαράς.

Είμαστε τρομοκράτες, είμαστε τρομοκράτες
Κι οι πρόγονοί μου εργάτες τρομοκράτες ήταν κι αυτοί,
Με την τρομοκρατία πεθαίνει η εξουσία
Δεν θέλουμε εκκλησία, αστυνομία, στρατό και βουλή.

Είναι το κράτος ο τρομοκράτης;
Όχι το κράτος είναι η τάξις
Είναι ο εργάτης ο τρομοκράτης;
Όχι, ο εργάτης είναι το πτώμα, και
Είναι στο κόμμα, κοιμάται ακόμα!!!
Μα είναι το κόμμα ίσον το πτώμα;
Όχι το κόμμα είναι ένα.

Κουκουκουκουέ το πτώμα σου λαέ
Κουκουκουκουέ το πτώμα σου λαέ
Για να έχεις σύνταξη καλή, συστοιχία
Και κατάταξη, ταξινομημένο και αριθμημένο
Κουρδιστό ραμολιμέντο. Να μην είσαι
Τρομοκράτης, αρνησίθρησκος, χωριάτης,
Ανυπόταχτος, τεμπέλης, άπατρις, κοπανατζής.
Για να είσαι δημοκράτης, χάφτης και
Σοσιαληστής (το "λη" παρακαλώ με ήτα) καντηλανάφτης.

Είμαστε τρομοκράτες, είμαστε τρομοκράτες
Κι οι πρόγονοί μου εργάτες τρομοκράτες ήταν κι αυτοί,
Με την τρομοκρατία πεθαίνει η εξουσία
Δεν θέλουμε εκκλησία, αστυνομία, στρατό και βουλή.

Είναι οι μπάτσοι οι τρομοκράτες;
Όχι, οι μπάτσοι είναι φρουροί.
Είναι το τάγμα ο τρομοκράτης;
Όχι, το τάγμα είναι πατρίς.
(Ζήτω η πατρίς)
(Ζήτω η πατρίς)
(Ζήτω)
(Ζήτω ρε)
(Ζήτω...)
(Ε, σας πάνε στο στρατό να σας βάλουν να γαμάτε τα τσουβάλια)
(να σας πω εγώ μαλάκα αν δεν το πείτε)
(Ζήτω ρε)
(Ζήτω η πατρίς)
Είναι η δουλειά μας τρομοκρατία;
Όχι, δουλεία ίσον τιμή.
Είναι οι παπάδες οι τρομοκράτες;
Όχι, θρησκεία είναι τα θεία
Μήπως οι νόμοι τρομοκρατούν;
Όχι, οι νόμοι νομοθετούν
Τρομοκρατία ίσον βουλή;
Μα όχι, βουλή μας είναι η ψήφος
Κι ο ψηφοφόρος θανατηφόρος!!!
Το είπε κι ο πρώτος μουγγός μασκοφόρος αυτό.

Είμαστε τρομοκράτες, είμαστε τρομοκράτες
Κι οι μασκοφόροι εργάτες τρομοκράτες ήταν κι αυτοί,
Με την τρομοκρατία πεθαίνει η εξουσία
Δεν θέλουμε εκκλησία, αστυνομία, στρατό και βουλή.

Τρομοκρατία ίσον Δαφνί;
Όχι, βαρά και ψυχοσορροπεί
Κι αφού μας μοντάρει! Ξανά στη γραμμή
Μα τότε σχολείο σημαίνει και τρόμος!!!
Όχι. Διδάσκεστε πίστιν στους νόμους
Τρομοκρατούνε οι δικασταί;
Μα, δικασταί μας είναι η έδρα.
Μα, μήπως τέλοσπάντων η έδρα ισοπεδώνει;
Όχι. Η έδρα μας σουλουπώνει, μας καλιγώνει,
Μας το βιδώνει γερά το τιμόνι στα μπισινά!!

Εν-δύο-τρία-εμπρός με χαρά.
Κράτος, σχολεία, θρησκεία, στρατός
Νομοθετούνε για μας ευτυχία
Τα συνδικάτα το κόμμα φραγμός
Κάντε εμετό και νιώστε αηδία.

Για να μπορέσει επιτέλους (γαμώ το κέρατό μου) να σηκώσει
Το κεφάλι ο τρομοκράτης που είναι μέσα μας
(και κοιμάτε ο καργιόλης).

Είμαστε τρομοκράτες όλοι-όλοι,
Είμαστε τρομοκράτες με πρώτο το Μανώλη.

Ποιος είναι ο τρομοκράτης, ποιος;

Ο χαχόλης ο Μανώλης ο φαιδροπαιδαράς
Γιατί ποτέ δεν δέχτηκε να γίνει
Βρωμοποδαράς...