ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΕΜΒΡΗ ΤΟΥ ΄73 ΣΤΟ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΤΟΥ 2008 ''Mεταπολίτευση τέλος''

Νοέμβρης 1973

Η ελληνική νεολαία,οι φοιτητές,οι τότε ‘’αλήτες’’ εξεγείρονται.Κάτω η χούντα.Ψωμι-Παιδεία-Ελευθερία.Νομική,Πολυτεχνείο.Η χούντα,αυτή των συνταγματαρχών πέφτει.Και έπειτα τι?Η Μεταπολίτευση,το όνειρο εκείνης της γενιάς.Δημοκρατία,ελευθερία,κοινωνική δικαιωσύνη.

Η πρώτη κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης αθωώνει τους αρχιβασανιστές της ΕΑΤ-ΕΣΑ.Με τη σειρά της η κάθε κυβέρνηση αθωώνει τα σκάνδαλα της προηγούμενης,αφού ξέρει πως θα είναι η νέα κυβέρνηση με τα νέα σκάνδαλα.Τα τελευτέα 35 χρόνια 3 οικογένειες κυβέρνησαν την Ελλάδα.Ανεργία,φτώχεια(1 στους 4),κοινωνική ανισότητα...και σαφώς ευρωπαϊκη προοπτική.Είμαστε ελεύθεροι όμως!Βλέπουμε περισσότερη μπάλα απ΄οτι βλέπαμε στη χούντα,έχουμε την Εurovision,και μη καθοδηγούμενη ενημέρωση στις ειδήσεις των 8.Επίσης ψηφίζουμε.Κάθε 4 χρόνια ή και λιγότερο.Επιλέγουμε την επόμενη κυβέρνηση.Και ύστερα αραχτοί στους βολικούς καναπέδες μας παρακολουθούμε τα εκατομύρια ευρώ κλεμμένου δημοσιού χρήματος να κάνουν βόλτα μπρόστα στα μάτια μας,μέσα από ζωντανότατα ρεπορτάζ.Οι πολιτικοί μας είναι περίπου σαν και αυτούς που τους ψηφίζουν.Τo πολιτικό μας σύστημα από τι λένε οι ειδίκοι σε κρίση,όπως και η οικονομία άλλωστε.

Δεν θα αναφερθώ καν στους εξεγερμένους του ΄73,κατεστημένο του 2009.Τους αφιερώνω απλά τους στίχους του Τσακνή ΄΄...και αυτοί που μας προδώσανε ανέραστοι να μείνουν...κουφάλες δε ξοφλήσαμε...τα όνειρα των εραστών δε σβήνουν...’’Η εξουσία καπηλεύθηκε το Νοεμβρη του ΄73 με τον πιο χυδαίο τρόπο.Οι αφανείς ήρωες,αυτοί που ούτε γατζώθηκαν σε κομμάτα,ουτε έγιναν υπούργοι και βουλευτες,αυτοί είναι το ζωντάνο μυνήμα της εξέγερσης και ας μη μάθουμε τα ονόματα τους ποτέ.
Άκουσα προσφάτα από ενα δημοσιογράφο ότι η μόνη ελευθερία της Μεταπολίτευσης είναι το δικαίωμα μας να διαλέγουμε ανάμεσα σε 10 διαφορετικά σαλάμια...ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΤΕΛΟΣ...



Δεκεμβρης 2008

Ο 15χρονος μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος πέφτει νέκρος εν ψυχρω δολοφονημένος από σφαίρα ειδικού φρούρου στα Εξάρχεια.

Ακολουθούν μαζικές πορείες,συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής,επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα.Όλοι είναι στο δρόμο.Μαθητές,φοιτητές,αναρχικοί,απλοί πολίτες,συνταξιούχοι...ολοί.Το σκηνικό,σπασμένες τράπεζες,καταστήματα,χαμός.Τά πάνω κάτω.Η οργή γίνετε εξέγερση.Η εξέγερση δίνει βήμα στους αποκλησμένους.Σε όσων η ζωή κατάντησε να έχει λιγότερη αξία από μία βιτρίνα.Η εξέγερση είναι μαζική.Δεν ελέγχετε.Γι αυτο και καταδικάζετε από την εξουσία,από την επίσημη Αριστερά,από το κοινοβούλιο,από το σύστημα.Καταδικάζετε από το σύστημα γιατί το πλήγει.Oι ταμπέλες μένουν ίδιες ΄΄κολόπαιδα΄΄,΄΄αλήτες΄΄.Η ρήξη με το παρελθόν εγινε.





Όσο για τους πλιατσικολόγους,τους προβοκάτορες και τους παρακρατικούς δεν είναι ικανοί να δυσφημησουν την εξέγερση.Παίζουν το παιχνίδι άλλων.Δε θα απολογηθούμε γι αυτους.



...Eίδα ωραία πράγματα αυτήν την εβδομάδα και είμαι αισιόδοξος... Εκτός από όλα τα επεισόδιακαι τις μάχες, που δόθηκαν στους δρόμους και στα άσυλα, συνέβησαν και άλλα μικρά πράγματα που μου φάνηκαν θετικά… Ένας άγνωστος τύπος στο Πολυτεχνείο για παράδειγμα μουχάρισε μια μάσκα για τα δακρυγόνα, για όλο το πρόσωπο, που κάνει 70-100 ευρώ. Εγώ απλάτον ρώτησα αν η μάσκα κάνει δουλειά και αυτός μου είπε χαμογελώντας «Πάρτην, δοκίμασέ την και κράτα την. Έτσι κι αλλιώς εγώ θα φύγω σε λίγο. Απλώς τίμησε την». Κάποια στιγμή αργότερα το βράδυ πήραταξί για το σπίτι. Μετά από «συντροφική» κουβέντα που είχα με τον ταξιτζή (ο συγκεκριμένος ήταν ταξιτζής και όχι ταρίφας) και φτάνοντας κάτω απ’ το σπίτι μου, πήγα να τον πληρώσω. Με κοίταξε νευριασμένος, έσπρωξε το χέρι μου προς τα πίσω, χωρίς να πάρει τα λεφτά, και είπε «Έλα τώρα ρε φίλε!»....





Ακούστε. Εγώ είμαι ο γκρεμιστής, γιατί ειμ’ εγώ κι ο χτίστης,

ο διαλεχτός της άρνησης κι ο ακριβογιός της πίστης.

Και θέλει και το γκρέμισμα νου και καρδιά και χέρι.

Στου μίσους τα μεσάνυχτα τρέμει ενός πόθου αστέρι.

(Κ. Παλαμάς, «Ο Γκρεμιστής»)