Και να αδερφέ μου
που μάθαμε να κουβεντιάζουμε
ήσυχα, ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα
δε χρειάζονται περισσότερα.
Κι αύριο λέω θα γίνουμε
ακόμα πιο απλοί.
Θα βρούμε αυτά τα λόγια
που παίρνουνε το ίδιο βάρος
σ' όλες τις καρδιές,
σ' όλα τα χείλη,
έτσι να λέμε πια
τα σύκα-σύκα
και τη σκάφη-σκάφη.
Κι έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι
και να λένε:
"Τέτοια ποιήματα
σου φτιάχνω εκατό την ώρα".
Αυτό θέλουμε κι εμείς.
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε
για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου,
απ' τον κόσμο.
Εμείς τραγουδάμε
για να σμίξουμε τον κόσμο.
Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Χρήστος Λεοντής
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Ρίτσος & Νίκος Ξυλούρης
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Μετά από πολύν καιρό ξαναμπήκα στα μπλογκς, Δημήτρη, και χαίρομαι που συναντάω στη σελίδα σου αυτό το πείσμα που σε..πείσμα των καιρών θέλει να πιστεύει πως αύριο θα γίνουμε ακόμα πιο καλοί, πιο απλοί, θα βρούμε το τραγούδι μας.
Είναι ανάγκη, πιστεύω, να πιστεύουμε, καμιά κατυάθλιψη δε θα μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε κανενός είδους πτώχευση - και κυρίως τη μέσα.
( Όλα καλά;)
dionisi agapimine...
meta apo megali diadiktiaki apohi xairome pou se xanavriskw sto blog...
ola kala...katalipseis,poreies,kinitopoihseis,politikes zimoseis,fones,gelia,xamogela,xeria enomena...prospathoume na vroume to diko mas tragoudi...
th to pame mexri telous,mexri ti niki...
na sai kala,ta leme...
Δημοσίευση σχολίου