Θὰ σᾶς περιμένω
Θὰ σᾶς περιμένω μέχρι τὰ φοβερὰ μεσάνυχτα ἀδιάφορος-
Δὲν ἔχω πιὰ τί ἄλλο νὰ πιστοποιήσω.
Οἱ φύλακες κακεντρεχεῖς παραμονεύουν τὸ τέλος μου
ἀνάμεσα σὲ θρυμματισμένα πουκάμισα καὶ λεγεῶνες.
Θὰ περιμένω τὴ νύχτα σας ἀδιάφορος
χαμογελώντας μὲ ψυχρότητα γιὰ τὶς ἔνδοξες μέρες.
Πίσω ἀπὸ τὸ χάρτινο κῆπο σας
πίσω ἀπὸ τὸ χάρτινο πρόσωπό σας
ἐγὼ θὰ ξαφνιάζω τὰ πλήθη
ὁ ἄνεμος δικός μου
μάταιοι θόρυβοι καὶ τυμπανοκρουσίες ἐπίσημες
μάταιοι λόγοι.
Μὴν ἀμελήσετε.
Πάρτε μαζί σας νερό.
Τὸ μέλλον μας θὰ ἔχει πολὺ ξηρασία.
2 σχόλια:
Ε, τώρα, τι να πω για τις επιλογές σου. Κάποτε τις διαβάζαμε μαζί..
Αυτό το ποίημα πάντα μου έφερνε στο μυαλό ένα κειμενάκι που είναι γραμμένο στο οπισθόφυλλο του βιβλίου "σάπιο νερό", του Μήτσου Κασόλα, και που δεν το έχω εδώ πρόχειρο, για να στο αντιγράψω. Τώρα, μη με ρωτάς γιατί. Μάλλον για τους τρομερούς καιρούς που έρχονται και για τους οποίους το νερό είναι απαραίτητο..
Gia sou!gia sou dionisi!
...kai tora san na tis diavazoume mazi einai... autos o dialos to internet katargei tis apostaseis kamia fora...euxomai grigora na tis xanadiavasoume kai apo koda...
Δημοσίευση σχολίου